 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Materiały zaczerpnięte (źródła różne)
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki) - zabytkowa nekropolia Warszawy.
Położony na terenie obecnej dzielnicy Wola między ulicami: Spokojną, Okopową, Powązkowską, Smętną, Wawrzyszewską, Ostroroga i Tatarską. Graniczy z kilkoma innymi cmentarzami. Opiekę nad nim sprawuje Kuria Metropolitalna Warszawska, którą reprezentuje zarząd cmentarza oraz Społeczny Komitet Opieki nad Zabytkami Starych Powązek. Cały teren cmentarza - skarbnicę rzeźby i małej architektury objęto ścisłą ochroną konserwatorską podległą Stołecznemu Konserwatorowi Zabytków.
Cmentarz leży po nieparzystej stronie ul. Powązkowskiej, pod numerem 1 (numeru nie oznakowano na murze), a jego administracja znajduje się naprzeciwko pod numerem 14.
Cmentarz Powązkowski niekiedy jest uznawany za najstarszą zabytkową nekropolię stolicy. Nie jest to prawdą - w rejestrze zabytków figurują założone znacznie wcześniej: Cmentarz Kamionkowski i Cmentarz na Służewie przy ul. Renety
Historia
Cmentarz został założony 4 listopada 1790 na działce podarowanej przez rodzinę Szymanowskich. Poświęcono go 20 maja 1792 i początkowo zajmował powierzchnię ok. 2-2,5 ha.
W 1792 ukończono tam budowę kościoła św. Karola Boromeusza, ufundowanego przez duchowieństwo warszawskie, a zaprojektowanego przez Dominika Merliniego. Jeszcze przed poświęceniem cmentarza wystawiono tam również tzw. katakumby.
Cmentarz był wielokrotnie powiększany i dziś zajmuje 43 ha (dla porównania Watykan - 44 ha).
W czasie II wojny światowej sama nekropolia nie ucierpiała zbytnio, ale pod koniec wojny spłonął kościół i zabudowania kancelarii (m.in. archiwum cmentarne). Jeszcze w czasie okupacji na terenie cmentarza działała Armia Krajowa - były tu składy broni, odbywały się wykłady wojskowe, tędy też szły transporty żywności do getta warszawskiego.
Wśród ok. 1 miliona osób pochowanych jest bardzo wielu znanych i zasłużonych Polaków i Polek, w tym żołnierze powstań narodowych od insurekcji kościuszkowskiej do powstania warszawskiego, działacze niepodległościowi, wybitni pisarze, poeci, uczeni, artyści, myśliciele, lekarze, prawnicy, duchowni. Część z nich spoczęła w założónej w 1925 r. Alei Zasłużonych. Po 1945 r. w budynku katakumb zorganizowano mauzoleum, gdzie złożono prochy zamordowanych w obozach koncentracyjnych.
Położony na terenie obecnej dzielnicy Wola między ulicami: Spokojną, Okopową, Powązkowską, Smętną, Wawrzyszewską, Ostroroga i Tatarską. Graniczy z kilkoma innymi cmentarzami. Opiekę nad nim sprawuje Kuria Metropolitalna Warszawska, którą reprezentuje zarząd cmentarza oraz Społeczny Komitet Opieki nad Zabytkami Starych Powązek. Cały teren cmentarza - skarbnicę rzeźby i małej architektury objęto ścisłą ochroną konserwatorską podległą Stołecznemu Konserwatorowi Zabytków.
Cmentarz leży po nieparzystej stronie ul. Powązkowskiej, pod numerem 1 (numeru nie oznakowano na murze), a jego administracja znajduje się naprzeciwko pod numerem 14.
Cmentarz Powązkowski niekiedy jest uznawany za najstarszą zabytkową nekropolię stolicy. Nie jest to prawdą - w rejestrze zabytków figurują założone znacznie wcześniej: Cmentarz Kamionkowski i Cmentarz na Służewie przy ul. Renety
Historia
Cmentarz został założony 4 listopada 1790 na działce podarowanej przez rodzinę Szymanowskich. Poświęcono go 20 maja 1792 i początkowo zajmował powierzchnię ok. 2-2,5 ha.
W 1792 ukończono tam budowę kościoła św. Karola Boromeusza, ufundowanego przez duchowieństwo warszawskie, a zaprojektowanego przez Dominika Merliniego. Jeszcze przed poświęceniem cmentarza wystawiono tam również tzw. katakumby.
Cmentarz był wielokrotnie powiększany i dziś zajmuje 43 ha (dla porównania Watykan - 44 ha).
W czasie II wojny światowej sama nekropolia nie ucierpiała zbytnio, ale pod koniec wojny spłonął kościół i zabudowania kancelarii (m.in. archiwum cmentarne). Jeszcze w czasie okupacji na terenie cmentarza działała Armia Krajowa - były tu składy broni, odbywały się wykłady wojskowe, tędy też szły transporty żywności do getta warszawskiego.
Wśród ok. 1 miliona osób pochowanych jest bardzo wielu znanych i zasłużonych Polaków i Polek, w tym żołnierze powstań narodowych od insurekcji kościuszkowskiej do powstania warszawskiego, działacze niepodległościowi, wybitni pisarze, poeci, uczeni, artyści, myśliciele, lekarze, prawnicy, duchowni. Część z nich spoczęła w założónej w 1925 r. Alei Zasłużonych. Po 1945 r. w budynku katakumb zorganizowano mauzoleum, gdzie złożono prochy zamordowanych w obozach koncentracyjnych.
