Leszek Zdrach

Wieś wzmiankowana w źródłach po raz pierwszy w 1271 r. Prawdopodobnie już w XIII w. stanowiła własność rodziny Nieparckich. Po śmierci w 1540 r. ostatniego z rodu - Feliksa Niepartskiego miejscowość przeszła w ręce przyrodnich braci Stanisława i Andrzeja Objezierskich, którzy wkrótce sprzedali Niepart oraz Gogolewo i Ciołkowo Janowi Jaskóleckiemu. W XVI i XVIIw. dziedzicami Niepartu byli członkowie rodziny Rosnowskich herbu Jastrzębiec, a ok.I poł. XVII w. podstoli poznański Stanisław Lipski. W 1751 r. dobra nabyli Mielżyńscy. Od 1797 r. właścicielem majątku był Ignacy Kołaczkowski, a od 1803 r. rodzina Dramińskich. Wkrótce kupił go od niej Antoni Czarnecki, który w 1816 r. sprzedał Niepart i Gogolewo swemu synowi Marcelemu. W 1877 r. folwark odziedziczył jego syn Zygmunt, a następnie jego kolejni potomkowie -Wiktor w 1881 r., Stanisław w 1919 r., Roman (zm. 2001) w 1937 r. W 1881 r. dobra Niepartu wraz z folwarkami Dębiną i Florynkami liczyły 942 ha powierzchni, w tym 774 ha ziemi ornej, 73 ha łąk i 65 ha lasów. Gospodarstwo specjalizowało się w hodowli bydła rasy holenderskiej, owiec Leicester, trzody chlewnej Yorkishe i hodowli koni Clydesdale. W tym czasie na terenie dominium znajdowało się 14 domów zamieszkanych przez 77 osób. W 1913 r. w Nieparcie wraz z folwarkami prowadzona była hodowla 96 koni, 234 krów, 147 świń i 459 owiec, a na terenie majątku działała cegielnia. Założenie dworskie usytuowane zostało we wschodniej części wsi, tuż przy drodze do Gogolewa. Składa się z zespołu rezydencjonalnego oraz części folwarcznej. W okresie okupacji niemieckiej pod niemiecką nazwą Neipe.

ZAMEK
Historia: Ruiny zamku gotyckiego z ok. 1400 r. Obecnie zachowane jedynie przyziemie złożone z trzech równoległych, sklepionych kolebkowo pomieszczeń.

Budowa i wyposażenie: Ruiny położone są na wysepce otoczonej fosą, z groblą od strony północnej. Zamek ten składał się z 1 – Traktowanego budynku mieszkalnego przy zachodnim brzegu wyspy oraz z kwadratowego dziedzińca. Jeszcze w 1751 r. budynek wzmiankowany był jako dwupiętrowy i niezamieszkały.

Park: Park krajobrazowy o powierzchni 1,5 ha, założony w dolinie strumienia Dąbrocznia. Część zachodnia i południowa parku, zaadaptowana na sad i ogród. Na wysepce z ruinami otoczonej fosą dominuje klon pospolity, lipa i wiąz.